هوش مصنوعی: ما می‌دانیم که در راه تو جان می‌سوزد، اگرچه نتوانیم از همه وام‌ها رهایی یابیم.

هوش مصنوعی: اگر تو به ما توجه و نگاه کنی یا از ما سوالی بکنی، چه کاری بهتر از دوختن جامه وجود دارد؟

هوش مصنوعی: ای رقیب، تو چقدر می‌خواهی برای فاش کردن رازهای من تلاش کنی؟ نمی‌دانی که از جهل و نادانی برای پنهان کردن عیب‌هایت استفاده کرده‌ام، مانند دیوانه‌ای که دامن خود را دوخته و نمی‌تواند آن را رها کند.

هوش مصنوعی: ای جانا، اگر دو دنیا را به من بدهند، باز هم نمی‌توانم تو را در برابر یوسف (زیبایی یا محبوبم) به کسی دیگر بفروشم.

هوش مصنوعی: شب‌های من بسیار تاریک‌تر است، هرچند که در نیمه شب، آه من می‌تواند چراغی روشن کند.

هوش مصنوعی: خسرو عاشقانه به تو دعوت می‌کند، مثل هندی‌ها که در آتش غم زنده می‌سوزند.