هوش مصنوعی: عشق یار در وجود من چنان نشسته که هیچ نشانه‌ای از آرامش و راحتی در دل باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من همچنان زنده‌ام و با وجود درد و زخم‌ها، هنوز آن آتش درونم شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به سرنوشت مرگ فرهاد سرزنش کرد، ما هم در این داستان حضور داریم.

هوش مصنوعی: ای خدا، اگر کسی به من آسیب رساند و زبانم را به بیان ناله واداشت، هرگز این صدا از درونم به بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: گفتم وقتی او را دیدم که به دلش می‌کشم، او بدون اجازه من رفت و من خودم به دلش رفتم.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند عشق و محبت را در دل خود جای دهد، باید بداند که دلش پر از درد و سوزش است. اگر همچنان در قلبش جایی برای عشق نباشد، بهتر است که حرارت و آتش آن درد، به خانه‌اش بیفتد؛ چرا که آن دل هیچ وقت پذیرای مهمان عشق نخواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی برای من بسیار خوشایند است که لحظه‌ای که قرار است بمیرم، آن معشوق ناگهان از در وارد شود.

هوش مصنوعی: مردم در مقابل دروازه قرار دارند و من وارد نشدم. اکنون ببین که چطور خاکم را باد از درون بیرون برد.

هوش مصنوعی: ای پرنده جان، بخند و یک بار خوشحالی کن تا پرنده‌ای که در این آشیانه درون نشسته، از اینجا خارج شود.

هوش مصنوعی: گفتی ای عزیز، در دل من جا گرفته‌ای. من از این ماجرا خوشحالم و نگذارید از خانه‌ام بروید، زیرا زمانی در دل من خواهید ماند.