هوش مصنوعی: ای کسی که نسبت به حال عاشقان بی‌خبر هستی، آیا نمی‌دانی که چطور دل‌ها بر اثر عشق و شعف داغ شده‌اند و در آتش اشتیاق می‌سوزند؟

هوش مصنوعی: ذکر لب و دهان تو یاد و نامی است که عاشقان دائماً بر زبان دارند و ناله می‌کنند. نعل سم سمند تو، مثل نشانه‌ای مقدس برای عاشقان است که به آن می‌منتند و در آن عبادت می‌کنند.

هوش مصنوعی: در دل شب، تو را در خواب دیدم که در کنارم هستی، اما چه حیف که شگون و بختی که بتواند خواب عاشقان را به حقیقت تبدیل کند وجود ندارد!

هوش مصنوعی: یک شب به مهمانی بیفتم که احساس خون دل را به تو نشان دهم تا از شراب ناب عاشقان بی‌خبر باشی.

هوش مصنوعی: گفتی که می‌خواهم تو را بکشیم، اما این احساس پنهانی نیست و مهربانی تو نسبت به عاشقان در این امر کاملاً واضح است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه جان‌ها در حجره تو سکونت دارند، اما ایمنی تو در این مکان اشتباه است، زیرا عاشقان می‌توانند تو را به خطر بیندازند.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی عشق و یاد محبوب را از دل خود بیرون کنی، حتی اگر بخواهی بمیری. در این حالت، عشق و احساسات عمیق، مانند آب زلالی هستند که در دل عاشقان مدام جاری است.

هوش مصنوعی: خسرو نزار با زیبایی‌های خود دل‌ها را می‌رباید و ما از شرم و خجالت در برابر عشق ورزیدن به او احساس عجز و ضعف می‌کنیم.