هوش مصنوعی: ای کسی که از چشم دور مانده‌ای، به نزد ما بازگرد. ما که دور از تو هستیم، همچنان به تو دل بسته‌ایم و جان و سرمان برای آمدنت منتظر است.

هوش مصنوعی: عمر من سپری شد و باد خبری از کسانی که دور مانده‌اند به سمت من نیاورد.

هوش مصنوعی: مردم برای اینکه شب را به راحتی سپری کنند، در دل شب که فراق سختی به همراه دارد، به صبح نزدیک می‌شوند و از دوری کسانی که همچنان در غم دلتنگی به سر می‌برند، رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: افرادی را به یاد می‌آورم که جان سپردند، و این باعث می‌شود داغ کسانی که هنوز در میان ما هستند، سنگین‌تر شود.

هوش مصنوعی: بهتر از تماشای چهره کسی که مدت‌هاست ندیده‌ام، هیچ چیزی نیست، حتی اگر هدایای ارزشمندی از سفر برایم بیاورند.

هوش مصنوعی: هر شب به دیدن خاطرات تلخ گذشته می‌رویم و از شدت ناراحتی اشک می‌ریزیم، در جایی که یاد و خاطره عزیزان از دست رفته‌مان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ام پر از اندوه است، مثل این که خواب مرگ را تجربه می‌کنم. آیا این‌گونه است که خواب و خوراک برای کسانی که دور افتاده‌اند، معنا دارد؟

هوش مصنوعی: دل‌ها همچون کباب می‌شود، وقتی خسرو فریاد می‌زند، مانند حال کسانی که از دیگران دور مانده‌اند.