هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی به بی‌گناهان ظلم کنی؟ کمی آرام‌تر رفتار کن، ای فرمانده‌ی غافل.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آن چهره را می‌بینم، چشمانم سیراب نمی‌شوند، مانند دیدن گدایانی که در کنار سفره پادشاهان نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: بی تو، چشمانم همچون هیچ‌چیز، از گریه به دور نیستند. هرگز نمی‌توانم از این شاهدان، داد و فریاد خود را به دست آورم.

هوش مصنوعی: وقتی چشمانم را باز کردم، فقط خاک را در تو دیدم. حالا که نابینا هستم چطور می‌توانم از سرمهٔ سپاهان بهره‌مند شوم؟

هوش مصنوعی: در جلوی تو جمعیتی شلوغ و پرشور از عاشقان است، که اگر می‌خواهی، می‌توانی حس کنی همچون بازار بردگان در ساعات صبح گرم و پرهیاهو است.

هوش مصنوعی: عاشقان بدشانس باید از سرزنش و ناراحتی رنج ببرند، مانند اینکه فرشتگان بر گناهان انسان‌ها لعنت می‌فرستند.

زلف و خالش سیه‌دل و بی‌رحم‌اند از آن‌رو غم دل گفتن با آنها بی‌ثمر است‌.