هوش مصنوعی: چشم خود را در دنیای زیبایی به نگهبانی ستم و بی‌عدالتی بگمار و با ناز و جذبه‌ات، دشمنان را تحت تاثیر قرار بده.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی زلف محبوب را در دست بگیرد و آن را به حالتی بی‌نظم درآورد تا زیبایی و جاذبه‌اش را برای خان و مانی (افراد مهم و با اهمیت) به نمایش بگذارد و به هر یک از تارهای زلف او حیات و رونق ببخشد.

هوش مصنوعی: تیغی را بکش که به شجاعت و فریبندگی خاص اشاره دارد و سرهای عاشقان را که مشتاق عشق هستند از تن جدا کن. پس از این کار، راه عشق و بازی‌های عاشقانه را از بیخ و بن برانداز.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر زیبایی و جوانی‌ات سرمست و خواب‌آلودی، گاهی به یاد بیدارانی که شب‌ها بی‌خوابی می‌کشند، باش.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که بخواهم ناله‌ام را پنهان کنم، قلبم به من می‌گوید که دیگر تنگ و آشفته‌ام، پس باید فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: من دل خود را به زلف تو سپردم، اگر در بندگی تو برایم مناسب نیست، ای کاش برایت فدای تو شوم. سرم را گردان و مرا آزاد کن.

هوش مصنوعی: عشق تو برایم بسیار سخت شده و جانم را به خطر انداخته است. لطفاً برای خداوند، به من نگاه کن و دل ناامیدم را شاد کن.

هوش مصنوعی: من از این‌جا نمی‌روم که می‌خواهم از وضعیت تو دور شوم. هر چگونه که بخواهی، می‌توانی به من ظلم کنی یا ببخشی.

هوش مصنوعی: شنیدم که یک پادشاه خوب سکه نو زده است، ای نسیم، ابتدا جانم را در خدمت او قرار بده، سپس به او تبریک بگو.

هوش مصنوعی: سینه من مانند کوه است و با ناخن‌هایم حفر می‌کنم. کسی که نامم خسرو است، حالا دیگر فرهاد را بساز.