هوش مصنوعی: گل‌هایی که در فصل خوشبو و زیبا معروف هستند، اکنون به‌شدت در خجالت به سر می‌برند. این گل‌ها در برابر گل نسرین و زردی‌های فصل خزانی که در حال حاضر فراگیر شده‌اند، خود را راز و نیاز می‌کنند و به نوعی در خود غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که اینجا دنیایی از شیرینی و زیبایی ایجاد شده است، به طوری که باغ به خاطر لب‌های شیرین و شکرین ساکنانش، به باغی شیرینی تبدیل شده است. همچنین، اینجا به گونه‌ای است که اگر به شنیدن صدای نیشکر بیفتی، گویی در گلشن نشسته‌ای. در کل، فضایی بسیار خوشایند و دلپذیر به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: در این زمان بهار آغاز شده و ما به سمت لب جوی می‌رویم. جنت نیست، ولی گلشن ما را از مردان غیرتمند و شجاع پر کرده است.

هوش مصنوعی: ما پیرو راهی هستیم که مستی و آگاهی را با هم دارد؛ از این رو زنده‌ایم. پس به ریشخند نگیریم و بگذاریم که در میان کسانی که به دینشان پشت کرده‌اند، لذت را تجربه کنیم.

هوش مصنوعی: ما از زاهدانی هستیم که به نیکی‌های اهل فسق و گناه اهمیت می‌دهیم و در واقع به مانند مغان، به قدم‌های موبدان احترام می‌گذاریم. ما خود را در کرانه این مسیر قرار داده‌ایم و نسبت به آنها تواضع داریم.

هوش مصنوعی: ما در بستر بی‌ارزش و ناچیز خوابیده‌ایم و از خواب برخاسته‌ایم. این حالت برای ما بهتر از آرامش در رختخواب‌های زیبا و پر زرق و برق است.

هوش مصنوعی: ما برای گور از نوشیدن می صرف‌نظر نمی‌کنیم، زیرا وقتی که سنگی را به جای طلا دیدیم، نمی‌توانیم از ساختن ویرانه‌ها دست بکشیم.

هوش مصنوعی: بین افرادی که دارای روحیه‌های پایین و بلند هستند، تفاوت وجود دارد. کسی که همت والایی دارد، خانه‌ای از عود و صندل بنا کرده است و او در حال زندگی و سوی روان است.

هوش مصنوعی: وقتی جدایی به سراغمان می‌آید، ای دوست، گفتگوها را فراموش نکن و قدر صحبت‌های عاقلانه را بدان و از آن‌ها بهره‌برداری کن.

هوش مصنوعی: اگرچه ما شبیه به هم هستیم یا مانند دو ستاره در کنار هم قرار داریم، اما در نهایت هم جوزا و هم فرقدان هر کدام به تنهایی از هم جدا خواهند شد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که هیچ آدم عاقلی را ندیدی که مثل دیوانگان و عاشقان از فراق و جدایی شاد باشد.