هوش مصنوعی: بگذار تا موهایت که مانند برگ یاسمین است، بیرون بیفتد و ببینی که از این تن، چندین جان نازنین آزاد می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم تو همچون تیر زهرآلودی است که به جانم زده می‌شود، مانند زنبوری که ناگهان از مخفی‌گاه خود به سوی من حمله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: در زیر زمین خورشید منتظر مانده‌ای، پس چهره‌ات را بپوشان تا شاید خورشید از زیر زمین بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: وقتی بر پشت اسب نشسته‌ای، اگر چیزی را نمی‌بینی، نگاهی به سمت بیدها بینداز، زیرا از میان آن‌ها چیزی از آستینش بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو را که مانند عسل شیرین است به دندان بگزم، خون از آن جاری نمی‌شود، بلکه عسل از آن خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق من به قدری از نامهربانی‌های تو آسیب دیده که حتی اشک‌هایم هم به شیرینی عسل می‌ریزند و به صورت قطره‌هایی شیرین از چشمانم خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: چهره تو در نظر خسرو حک شده و اگر نیایی، چشم من با دیگری همراه خواهد شد.