هوش مصنوعی: زندگی من به شب شبیه است و در این زندگی، دل من پر از غم و شادی است.

هوش مصنوعی: هر شب به یاد او، دلی آغشته به درد و خون می‌نوشم و این حالت من مانند شراب قرمزی است که می‌خورم.

هوش مصنوعی: من در شب‌های بی‌خوابی به خاطر دوری عشق، با دل‌تنگی شکایت می‌کنم و این احساس، همچون دعوتی به میهمانی غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: من در گوشه‌ای از غم و شب‌های تاریک، مکانی پنهانی دارم که برایم خوشایند است.

هوش مصنوعی: چشمانم را بر روی خیال او می‌بندم، زیرا او کسی است که در شب‌ها جانم را آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: نباید از تنگی حال من ناراحت شوی؛ تنگ‌نظری و بدگمانی من به خاطر وضعیت درونی‌ام است.

هوش مصنوعی: گاهی از عشق او می‌میرم و گاهی دوباره به زندگی برمی‌گردم؛ این همان راه و رسم زندگی من است.

هوش مصنوعی: اجازه بده که به خاطر تو فدای عشق شوم، چون زندگی ابدی من در همین لحظه است.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که ارزش و منزلت کسی همچون خسرو بسیار بالاست و او مانند یک غلام بی‌ارزش به نظر نمی‌رسد. به عبارت دیگر، وجود او به قدری مهم و قیمتی است که نمی‌توان او را با چیزهای بی‌ارزش مقایسه کرد.