هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک است و نمی‌دانم که منتظر چه کسی هستم. این درد و رنجی که به جانم می‌افتد، ناشی از چه چیزی است؟

هوش مصنوعی: دل من که از عشق معشوقان شهوتران پر شده بود، دوباره به خود آورد و از کسی دزدیده شد. حالا ببین کار این چه کسی است؟

هوش مصنوعی: هر لحظه که در محل زندگی‌ام هستم، همیشه با گرد و غباری روبه‌رو هستم. ای خاکی که بر سر دل من نشسته‌ای، در نهایت این غبار چیست که به سراغم آمده؟

هوش مصنوعی: می‌گویند اگر آن پسر خوش‌چهره بیاید، چه کار می‌کنی؟ در نظر من چقدر ارزش دارد که به او هدیه بدهم؟ این سوال درباره‌ی کسی است که آنقدر در چشم من ارزشمند است.

هوش مصنوعی: اکنون آن دشمن خون‌خوار نزدیک شده است، من هم که جانم را در راه او سپر کرده‌ام، با دل شاد و شوق فراوان، از خود می‌پرسم: این مردم را چه کسی صید کرده است؟

هوش مصنوعی: انار سرخ و زیبا به گل‌هایش، با موهایی که به جذابیت آویخته است. دل شکسته و پر از غم، او که همچنان قوی و چابک بر اسب نشسته، کیست؟

هوش مصنوعی: در کمرم یک بند نازک وجود دارد که مثل ریسمان می‌باشد و وزنی از جواهرات را به دوش می‌کشد؛ اما هیچکس نیامد تا مرا به کنار ببرد، پس این شخص کیست که در کنار من است؟

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به این است که بر اثر دشمنی و کینه‌ورزی نسبت به خسرو بی‌دل، اسبی که نماد ظلم و سختی است، به او آسیب رسانده است. اگر خون او بر زمین بریزد، کسی به خاطر او می‌سوزد یا نگران خواهد شد؟ در واقع، این ابراز نگرانی و پرسش درباره اینکه آیا هیچ کس برای او اهمیت قائل خواهد شد یا نه، نشان‌دهنده تنهایی و بی‌چارگی اوست.