هوش مصنوعی: یک شب با ما بنشین و به خودت فکر کن، چهره‌ات را به مانند گل‌های باغ زیبا کن و مجلس ما را به یک بهشت تبدیل کن.

هوش مصنوعی: برای زیباترین و دلنشین‌ترین جلوه‌های خود به بیرون بیا و از درون خانه، چهره‌ات را نشان بده. مانند گلستانی باش و با قامت زیبا و بلند خود، همه را مجذوب کن.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که نرگس زیبای تو نگاهی به من بیفکند، زیرا وقتی به من می‌نگری، چشمان ضعیفم را نیز ضعیف‌تر می‌کنی.

هوش مصنوعی: خدا را به چه اندازه از بی‌محبتی آن محبوب سوز و گداز دارم؟ یا به من تحمل بده یا اینکه او را نسبت به من مهربان کن.

هوش مصنوعی: غم عشق تو مرا به شدت آزار می‌دهد و این درد باعث می‌شود که به سوی مرگ بروم. تو نیز با بی‌رحمی خود به این درد دامن می‌زنی و باعث می‌شوی که من در این مسیر به سوی فنا حرکت کنم.

هوش مصنوعی: چرا خود را پنهان می‌کنی؟ چهره‌ات را نشان بده! مانند خسرو که با عشقش همه را از خانه و کاشانه‌شان دور می‌کند، تو هم بر دل‌های مردم تأثیر بگذار.