هوش مصنوعی: امروز در حالی هستم که صد مشکل و نگرانی دارم، نه دل خودم را دارم و نه کسی را که به او عشق بورزم.

هوش مصنوعی: بیا، ای ساقی! دل من به شدت ناراحت و آشفته است و حالا به سختی می‌توانم آن را به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: عزیزم، وقتی که دستت را بر روی من گذاشتی، چه فایده‌ای دارد از این آسیب که به من می‌رسد؟

هوش مصنوعی: از صبح تا شب، تو در حال تماشا هستی و باغ گل را در آینه‌ای در دستانت داریم.

هوش مصنوعی: من به خاطر جستجوی تو مانند پرنده‌ای هستم که در چشمانش گل دارد و در دستش خار.

هوش مصنوعی: هر شب به دور کوی تو می‌گردم تا دل غمگینم را به آرامش برسانم.

هوش مصنوعی: خسرو را از دست نده، چرا که او بار سنگینی از غم و درد را به دوش دارد که از تو به او رسیده است.