هوش مصنوعی: زمانی که سرشار از شادی و خوشدلی بودیم، عشق تو به سراغمان آمد و همه آن خوشی‌ها را فراموش کردیم.

هوش مصنوعی: ما در مسیر امید، بذر وفا را کاشتیم، اما چون نتیجه‌ای نگرفتیم، ای کاش اصلاً آن را نمی‌کاشتیم!

هوش مصنوعی: ای سواران بزرگ، از زمانی که شمشیر را به دست گرفتید و سپاه خود را راه انداختید، دل‌های مشتاق ما به آتش درآمد و صد پرچم را به اهتزاز درآوردیم.

هوش مصنوعی: دیروز از لب‌های پُر نمکت خنده‌ای زدی و از لب‌های تو هر چه دل را آزرده کرده بود، از نمکت انباشته شدیم.

هوش مصنوعی: چشم خسرو مانند خانه‌ای شده که نقاشی‌های زیبای چینی در آن قرار دارد، زیرا هر چه در آن دیده‌ایم فقط تصویر تو بوده است.