هوش مصنوعی: دل من دوباره به سمت چه کسی رفته، نمی‌دانم. و آن صبری که داشتم، حالا کجا رفته، نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: شب‌ها تنها هستم و در گوشه‌ای از غم نشسته‌ام. حال و روز من همین است و نمی‌دانم دل این دیوانه چه حالتی دارد.

هوش مصنوعی: آن دودی که در هوا بلند می‌شود را ببینید و آن کسی که سوار بر اسب به دنبال آن دود می‌آید را بشناسید، اما من نمی‌دانم او کیست.

هوش مصنوعی: از دیدار و سفر به کوی معشوق، اشکی به یادگار برایم مانده است که نشان غم و اندوه است. هیچ چیز دیگری از این سفر برایم ارزشمندتر نیست و نمی‌دانم چه کسی می‌تواند چنین احساسی را درک کند.

هوش مصنوعی: دوباره به دل من می‌زند، آن اندام زیبا مانند تیری که ساقی در دست دارد، و من نمی‌دانم که درد چیست وقتی که جام نوشیدنی به دستم می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر دوستی از ظلم و بی‌مهری رنجیده باشد، او را دوست نمی‌دانم. و مردی که از سختی‌ها و مشکلات می‌ترسد، برایم مردی به حساب نمی‌آید.

هوش مصنوعی: هر کس را که بپرسی، خواهد گفت که چه کسی مانند یک شاهزاده به خاطر اتفاقات بد، نابود شده است.