هوش مصنوعی: در این حالتی که دارم، نیازی به آرامش و زندگی منظم ندارم. حتی نمی‌خواهم از لب و دندان تو پنهانی هم لبخندی ببینم.

هوش مصنوعی: با نگاهی فریبنده، زاهدان را به سمت خود بکش و با چنگکی، اصلاح‌گران را هدف قرار بده؛ زیرا من نمی‌خواهم که خون ناپاک خود را بر آن لباس پاک بریزم.

هوش مصنوعی: من در کنارت می‌چرخم و زیبایی‌های تو را می‌ستایم. اما اگر روزی این زیبایی‌ها به پایان برسد، دیگر برایم زندگی مهم نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر مستی و عشق، با وجود زحمات و دردهای زیادی که تحمل کرده‌ام، تنها یک منفعت برایم باقی مانده است و آن هم این است که برای یک بوسه هیچ نیازی به اجازه و دستور ندارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم که به چهره‌ات نگاه کنم و از تو دور نشوم، زیرا من در جستجوی زیبایی‌ام و از تو هیچ خواسته‌ای ندارم که به من ایمان بدهی.

هوش مصنوعی: ای نیک‌خواه، مرا بکش، اما دعا نکن که به او آسیبی برسد. چون من راز دلم را می‌خواهم و از جانم گذشت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای پزشک، این درد عاشقانه است و من از آن لذت می‌برم. رهایم کن، درد من را با خود ببر، زیرا من دیگر به زندگی نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: برو، ای پنهانی که در جستجوی عشق هستم، بیا، ای فاصله‌ای که نام خوب را با خود نداری، من عاشقی دیوانه هستم و به آرامش و نظم نیاز ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی کار به جایی برسد که نیاز به الماس و طلا پیدا کنم، از تو ای آسمان، به راحتی می‌خواهم که چیزی مثل کیمیا را بدهی. من نمی‌خواهم خاکی را که در دست سلطان است، بلکه چیزی ارزشمندتر می‌طلبم.

هوش مصنوعی: جلال دین و دنیا پادشاهی است که درخشش و مقامش هم بر دنیا و هم بر دین تسلط دارد. من به خاطر خوشبختی و کامیابی او آرزو می‌کنم و نمی‌خواهم که عمرش به پایان برسد.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر دل شیدایی‌اش به زحمت افتاده است. او از تو بخشی از دل را می‌خواهد، ولی هیچ تمایلی به آبادانی و آسایش ندارد.