هوش مصنوعی: اگر مقدر نباشد که در کنار تو باشم، هیچ اهمیتی ندارد، چون من از این که در کوی تو باشم نیز خوشحال هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به حدی رسیده‌ای که کشتن دیگر برایت عادی شده، من و این درد، یک روز شاید به خاطر تو به آرامش برسیم.

هوش مصنوعی: هر روز که مردم به سوی قبله می‌روند، من در حالتی ناخوش و غمگین به فکر ابروی تو هستم.

هوش مصنوعی: روزها به خاطر زیبایی و قد تو به چمن‌ها می‌روم و شب‌ها هم در فکر و خیال موهای تو هستم.

هوش مصنوعی: خورشید طلوع می‌کند و من از این مسأله بی‌خبرم و حتی اگر ماه هم باشد، باز هم اگر دل tristeza به خاطر چهره تو داشته باشم، اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: ای ترک، لطفاً با نواختن یک نوا به من محبت کن، زیرا من نیز آرزو دارم که در کنار تو و در سایه‌ات زندگی کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به قصد کشتن من دست به کار شوی، همه مردم به سوی من خواهند آمد و من نیز فقط به سمت تو نگاه خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من هرگز به در تو نمی‌آیم و به خاطر دشنام‌های تو ناراحت نمی‌شوم، حتی با اینکه همه عمر برای تو دعا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این بهار دل خسرو زمانی است که من مانند غنچه، به شدت عاشق و دلبسته زیبایی تو هستم و درد و شوق عشقت را در دلم احساس می‌کنم.