هوش مصنوعی: عاشق شدم و با کسی که وفادار نبود به دردسر افتادم. از آن معشوقه‌ی نازک‌دل ستم‌هایی دیدم، هرچند که من به او وفا کردم.

هوش مصنوعی: ای خدا، چه شد آن کسی که با لطف و زیبایی‌اش قلبم را گرفت؟ من که هوش و حواسم را به او دادم، حالا صبر و شکیبایی‌ام کجا رفته است؟

هوش مصنوعی: خواننده‌ی جشن، شعری تازه و زیبا خواند؛ دردهای قدیمی‌ام دوباره زنده شد. گناه من چیست، ای محبوب، اگر در این حال، لباس زیبایی پوشیدم؟

هوش مصنوعی: مدتی است که دل من درگیر افکار و آرزوهای مختلف بوده، اما ناگهان تو را دیدم و از روی عشق و شوق به خودم آسیب زدم.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو را اندکی دیدم، اما به خاطر چشم زخمها خیلی دعا کردم.

هوش مصنوعی: گفتم که آیا می‌توان مدت زیادی بدون نگرانی و غم زندگی کرد؟ اما دل من هرگز از تو دور نشده، حتی اگر فیزیکی هم از هم جدا باشیم.

هوش مصنوعی: من در هر جمع و هر گروهی که بودم، هیچکس را ندیدم که به دلش به اندازه‌ای که من جا کرده‌ام، دیگران را در دل خود جا دهد.

هوش مصنوعی: به یاد آور که خسرو دیگر به جوانان توجه نکند، زیرا درگیر عشق تو شده‌ام و به خوبی سزاوار این درد و زحمت هستم.