هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم از عشق تو صبور باشم، غم تو چه فایده‌ای دارد؟ بگذار رسوا شوم.

هوش مصنوعی: در دوری تو، کسی نمی‌داند من کجا به خاک می‌روم. خوشبخت آن کسی است که من در زیر پای او باشم.

هوش مصنوعی: شب را نمی‌دانم چگونه می‌گذرد، زیرا با فکر در مورد فردا، تا صبح در نگرانی هستم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که تو شمشیر را به گلوی من نزدیک کنی، چقدر خوب خواهد بود که بتوانم به تماشای تو بپردازم.

هوش مصنوعی: برای اینکه هیچ‌کس به اندازه‌ی من غم تو را احساس نکند، بهتر است که تنها بمانم و بار غم‌هایت را به دوش بکشم.

هوش مصنوعی: مرا حسودیم می‌شود که سگ‌ها در کنار کوچه‌ات گرد می‌آیند؛ اگر تو بخواهی، من هم همان‌جا هستم.

هوش مصنوعی: من وعده ای به تو می دهم و نیازی به وفا به آن ندارم؛ زیرا هدف من این است که یک بار هم که شده، خواسته ای از تو داشته باشم.

هوش مصنوعی: خواب شیرین و دلنشینی از تو در سرم می‌گذرد، امیدوارم که آرامش و خوشی برایت باشد. من عاشق توام و تمام شب را در اندیشه و غم و آرزوی تو سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: دلیل بندگی من، محبت یار است؛ زیرا من که بنده‌ی زیبایی خط او هستم، بیچاره‌ام.