هوش مصنوعی: اگر روزی به تو آشنا شوم، تمام خواسته‌هایم را به دست می‌آورم و شانس خود را آزمایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: او مانند یک پادشاه از لابه‌لای چشم‌هایش به من نگاه می‌کند و من از آن لب‌هایش به اندازه‌ای خواهش و تمنا می‌کنم که گویی در حال گدایی هستم.

هوش مصنوعی: چه خوب است وقتی که او با آرامش و خوشحالی به خواب می‌رود و من در کنار او نشسته‌ام و به زلف و زیبایی‌اش نگاه می‌کنم و از دوری‌ها و جدایی‌ها صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: از عشق همچون سیل پرشوری به وجودم طغیانی رخ داده است که حتی اگر بخواهم در حالتی هوشیاری به رفتارهای صحیح و پارسا بپردازم، نخواهم توانست.

هوش مصنوعی: از در او (محبوب) خارج می‌شوم و در مقابل مردم مانند گدایان ثروتمند خود را به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اگر شبی در گوشه‌ای تاریک گرفتار شوم، در برابر او خودم را به آتش می‌کشم تا روشنایی ایجاد کنم.

هوش مصنوعی: براساس احساسات عمیق و صادقانه‌ام، نشان بندگی و وابستگی‌ام را بر چهره‌ام ترسیم می‌کنم، با خون دل نوشته و با اشک‌هایم گواهی بر این عشق ثبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر در کوی تو پاسبانان را ببینم که با سگ‌ها مانوس هستند، باید با آن سر کو که برایم آشناست، ارتباط برقرار کنم.

هوش مصنوعی: اگر آن مه زیبای من غزلی از من بشنود، مانند خسرو، در حضور دیگران از خودم تعریف و تمجید خواهم کرد.