هوش مصنوعی: وقتی که لب‌های زیبای او را مانند شکر شیرین می‌دانم، دیگر نخواهم که از آن شیرینی دل بکنم.

هوش مصنوعی: اگر لب تو خونی شود، آب زندگی به طرز عجیبی جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از شدت درد و غم تو، نیاز دارم که در گوشه‌ای بنشینم و ناراحتی‌ام را بازگو کنم. می‌خواهم در آتش این غم بسوزم.

هوش مصنوعی: اگر امیدی به دیدن تو نباشد، چشمان خود را از سر بازمی‌دارم.

هوش مصنوعی: من در مقابل تو، گلی را در آتش می‌افکنم تا از آن، گلی تازه‌تر و زیباتر بسازم.

هوش مصنوعی: هرگز دل را از محبت تو جدا نمی‌کنم، حتی اگر هر شب بخاطر عشق تو تا صبح جان بکنم.

هوش مصنوعی: از من رو بر مگردان که نمی‌توانم به غیر تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: خسرو به سختی جان می‌کند و تنها کافی است که تو هر لحظه با لبخندی بر او بیفزایی تا این سختی را بیشتر تحمل کند.