هوش مصنوعی: برای دیدن تو، که به حضورت عادت کرده‌ام، می‌آیم؛ مرا با نگاهی فریبنده به خود وامی‌داری و نمی‌توانم از تو جدا شوم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به خاطر دیدن چهره‌ام، کسی را به خاطر خشم خودت از بین ببری، می‌دان که اگر در خواب من را ببینی، به آرامش می‌رسی.

هوش مصنوعی: شبی را بدون خواب سپری کرده‌ام، بیا که شاید به برکت وجود تو بتوانم در خواب بیداری آرام بگیرم و از مرگ دور بمانم.

هوش مصنوعی: چشمم به شدت از حسرت گریه کرد، زیرا شبی در کوی تو خار به پایم فرو رفت.

هوش مصنوعی: برای اینکه هیچ‌کس جز من نتواند تو را ببوسد، از درد دل خود، تمام خاک تو را بپوشانم.

هوش مصنوعی: گاهی به حالت ضعف و ناتوانی افتاده‌ام و در حالی که دلم آتش می‌زند، باد ملایمی از آن سوی کوی می‌وزد و من را به جای دیگری می‌برد.

هوش مصنوعی: حس تلخ جدایی از دلم خارج نمی‌شود، هر چند من در صحبت‌های دلنشین و شیرین خسرو غرق شده‌ام.