هوش مصنوعی: من به شدت دچار مشکل و نابسامانی شده‌ام و نمی‌توانم با خودم کنار بیایم، چه برسد به اینکه با کسی مانند تو که هم‌نفس من باشد، هماهنگ شوم.

هوش مصنوعی: تو با نگاه پر از خشم و طعنه خود گویی تیر می‌زنی و من، با دلی شکسته و بی‌نیاز از بازگشت، این احساس درد را در چشم‌هایم می‌ریزم.

هوش مصنوعی: نگو که کجایی؛ من همین جا هستم، اما به خاطر ضعف زیادی که دارم، در نظر کسی دیده نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: من از دست ستم و بدرفتاری تو نمی‌خواهم که چهره‌ات را ببینم، اما با این حال، به دل خودم هم اجازه نمی‌دهم که ستمدیده و خوار شوم.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو چنان مرا گرفتار کرده که اگر این نبود، هرگز زیر تأثیر خواسته‌ها و تمایلات نمی‌رفتم.

هوش مصنوعی: هر روز کدام نسیم به کوی تو می‌رسد؟ چرا که من به پیروی از آن نسیم، مانند خس و خاشاک نمی‌توانم بیایم.

هوش مصنوعی: رقیبت به تو ستم نکرده است، مثل آن که خسرو را خسته کند، من هم مانند طوطی هستم که در نظر مگس اهمیت ندارم.