هوش مصنوعی: به شدت دلم پر از آتش و درد است، اما هیچ خبری از احوالات خودم ندارم و نمی‌دانم چرا دلنوازی که باعث این حال من شده، همچنان تأثیری بر روی من نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: از این دو چشم بیدار، شب را خوب درک کردم، اما نمی‌توانم شب جدایی را با آن مقایسه کنم.

هوش مصنوعی: بهار فرا رسید و گل‌ها شکفته شدند، اما چه فایده دارد؟ چراکه من بوی تو را از نسیم صبحگاهی نمی‌شنوم.

هوش مصنوعی: به کجا بروم که در هر جمع و شهری سخن از تو و داستان تو به میان است؟ در هیچ جایی بدتر از این درد و غم را نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، تو که به زیبایی یوسف معروفی، بدان که من از گم‌شده‌ام خبری ندارم و نمی‌دانم چه بر سرم آمده است.

هوش مصنوعی: اگرچه صد هزار نفر دیگر هم مانند من در این دریا به خطر بیفتند، هنوز هم بیا، چون من دیگر یاری مانند تو پیدا نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: صدا و آواز خسرو، که مانند بلبل شیرین است و دلنشین به نظر می‌رسد، اما افسوس که نمی‌توانم از باغ و محیط شاداب آن بهره ببرم.