گنجور

شمارهٔ ۱۴۴۵

کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟
کدام تیره شب هجر را کران یابم؟
ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود
کجاست بویی از آن بوستان که جان یابم؟
زبان نماند ز پرسش هنوز نتوان زیست
اگر بیافتنش را کسی زبان یابم
به هجر چند کنم جان، بمیرم ار یک بار
خلاص یابم، بل عمر جاودان یابم
به جان ستاند، اگر باد گردی آرد ازو
که کیمیای سعادت ز رایگان یابم
ز آفتاب جمالش بسوختم، یارب
کجا روم که از این روز بد امان یابم؟
ستاره سوخته می آید از دلم درهم
چو طالع این بود، آن ماه را چسان یابم؟
چو جان دهم من از آن سو بر، ای صبا، خاکم
مگر ز گم شدن خویشتن نشان یابم
به خواب داد مرا خسرو از لبت شکری
مگر که بوسه بدین گونه زان دهان یابم

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟
کدام تیره شب هجر را کران یابم؟
هوش مصنوعی: به کجا بروم تا از دوری محبوب راحت شوم؟ در کدام نقطه از شب تیره می‌توانم به انتهای درد دوری برسم؟
ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود
کجاست بویی از آن بوستان که جان یابم؟
هوش مصنوعی: به خاطر تندباد جدایی، وجودم تحت تأثیر قرار گرفته و از بین رفته است. حالا کجا می‌توانم عطری از آن باغ دل‌انگیز پیدا کنم که روح را زنده کند؟
زبان نماند ز پرسش هنوز نتوان زیست
اگر بیافتنش را کسی زبان یابم
هوش مصنوعی: اگر زبان از پرسش‌ها غیبت کند، زندگی بدون آن ممکن نیست. تنها اگر کسی زبان را پیدا کند، می‌توان به زندگی ادامه داد.
به هجر چند کنم جان، بمیرم ار یک بار
خلاص یابم، بل عمر جاودان یابم
هوش مصنوعی: اگر چند بار از دوری محبوب رنج بکشم، برایم مهم نیست؛ حتی اگر یک بار به آزادی و نزدیکی او برسم، یا حتی اگر به زندگی جاودان دست پیدا کنم.
به جان ستاند، اگر باد گردی آرد ازو
که کیمیای سعادت ز رایگان یابم
هوش مصنوعی: من آماده هستم تا برای به دست آوردن خوشبختی و سعادت، حتی جانم را نیز فدای کسی کنم، اگر او بتواند از من چیزی را بگیرد که ارزشمند باشد.
ز آفتاب جمالش بسوختم، یارب
کجا روم که از این روز بد امان یابم؟
هوش مصنوعی: از تابش زیبایی او سوخته‌ام، خدایا به کجا بروم که از این روزگار بد نجات پیدا کنم؟
ستاره سوخته می آید از دلم درهم
چو طالع این بود، آن ماه را چسان یابم؟
هوش مصنوعی: ستاره‌ای که از دلم می‌درخشد، به شدت آتش گرفته است. اگر تقدیر اینگونه باشد، چگونه می‌توانم آن ماه را بیابم؟
چو جان دهم من از آن سو بر، ای صبا، خاکم
مگر ز گم شدن خویشتن نشان یابم
هوش مصنوعی: زمانی که از این دنیا می‌روم، ای نسیم، آیا می‌توانم نشانه‌ای از خودم در خاک پیدا کنم؟
به خواب داد مرا خسرو از لبت شکری
مگر که بوسه بدین گونه زان دهان یابم
هوش مصنوعی: خسرو از لب تو به من خواب و آرامش بخشید، گویی که می‌خواهم بوسه‌ای از آن دهان شیرینت بگیرم.