هوش مصنوعی: کجا تو را پیدا کنم و اگر هم پیدا کنم، کجا می‌توانم تو را بگیرم؟ حالم را کسی نمی‌داند و نمی‌دانم برای درد خود به که پناه ببرم.

هوش مصنوعی: داستان من همه جا پخش شده و شنیدنش مرا به تنگنا انداخته؛ نمی‌دانم کجا بروم تا از این درد و مشکل رها شوم.

هوش مصنوعی: دعای بت‌پرستان به جایی نمی‌رسد، چون من برای زیارت بتی چون تو به دعا نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: زمانی که به دلیل دوری از تو، زندگی برایم سخت شود و مرگ به من نزدیک شود، چون تو مهم‌ترین دلیل زندگی‌ام هستی، نمی‌دانم کجا باید تو را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: کسی را به حضور بخوان که بر سینه‌ام بایستد و نفسش را بزند تا شاید درد دل خود را درمان کنم.

هوش مصنوعی: به خاک پای تو که ما را به خاک انداخته‌اند، نمی‌گذارم که مراسمی در این شب از سر تدبیر تو انجام شود، بلکه پای من بر زمین تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: آدم بیچاره‌ای که به خاطر وزش بادها تحت تأثیر قرار می‌گیرد، من هم مانند او هستم که اگر نسیم تو به من برسد، احساس سبکی و شادی خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من از این که به یادم می‌آوری و گاهی به خاک من سر می‌زنی خوشحالم، حتی اگر قرار باشد بهای خونم را نیز بپردازم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبایی، چه چیزی از تو کم می‌شود؟ اگر فقط یک نگاه به من بیندازی، من هم مانند خسرو، پادشاه گدا می‌شوم.