هوش مصنوعی: من از دل پر از درد و رنج نمی‌توانم تو را به بیرون برانم، چه باید بکنم؟ از جان سوخته و آزرده هم نمی‌توانی جدا شوی، چه کنم؟

هوش مصنوعی: تو به زیبایی لیلی هستی، اما هیچ وقت دل مجنون را همراهی نمی‌کنی. حالا من چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: با یک جادو و فریب به قلبم راه پیدا کردی، ولی حالا که از دل به صد فریب و جادو هم وارد نمی‌شوی، چه کار باید بکنم؟

هوش مصنوعی: من هزاران داستان از دل پرخونم برای تو نوشتم، اما تو هیچ توجهی به معنا و مضمون آن‌ها نمی‌کنی. حالا چه کار کنم؟

هوش مصنوعی: به جان تو که هرگز فراموش نمی‌شوی، حتی اگر روزی هم فراموش می‌شدی، الان حتی به آن وضعیت هم نمی‌رسی. من چه کاری می‌توانم بکنم؟

هوش مصنوعی: خون من از چشمانم رفته و این اتفاقی است که از جایی شروع شده، اما تو از این غم و درد بی‌خبری. حالا نمی‌دانم چه کار باید بکنم؟

هوش مصنوعی: نگو که من را به طعنه فراموش کرده‌ای، چون اگر به یاد من هم نیافتی، چه کاری از دستم برمی‌آید؟