هوش مصنوعی: اگر چه زیبایی‌ها و ناز و کرشمه‌ات برای من دردسرساز است، باز هم از آن دل نمی‌کَنم، اما تحمل درد و رنج ناشی از این ناز و بازیگوشی را ندارم.

هوش مصنوعی: روزی بود که زیبایی و جاذبه‌ی موهای تو همه چیز را بر من چیره کرد و اکنون عمرم سپری شده و از این شب‌های طولانی و تاریک رهایی ندارم.

هوش مصنوعی: من آنقدر از عشق تو خوشحالم که حتی به روزهای خوب دیگران نیازی ندارم، و همچنان روزهای بد زندگی‌ام را با این عشق تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: ساقی را بیاور و در اینجا نوید خراب شدن را به ما بده، زیرا بیشتر از این دیگر نمی‌توانم به عقل فریبنده‌ام اعتماد کنم.

هوش مصنوعی: به من اجازه بده که از رفتن به مسجد معاف باشم، ای مؤذن، زیرا من به خاطر شراب و معشوق، زمان برای نماز ندارم.

هوش مصنوعی: دل من به محبت او چنان گرفتار شده که دیگر نمی‌توانم از این حال بازگردم. هر چه او باشد، حتی اگر بگوید "دست بکش"، من نمی‌توانم از این عشق دست بردارم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌تواند غم خسرو به دنبال کشتن دیگری برود؟ من هم سخنی دلنشین ندارم.