هوش مصنوعی: هر شب با دل خود به یاد ناز و کرشمه‌اش می‌افتم و با تمام دل‌خونم داستان رازهای او را در خاطر مرور می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر لب شیرینش ناز ندارد، من هم بر آن شوم که در میان نازش فرو بروم و دلم را ببندم.

هوش مصنوعی: زمانی که او تیر را بر کمان قرار می‌دهد، من آرزو دارم که تیرهای نگاهش را با عشق و محبت خاموش کنم.

هوش مصنوعی: شب‌ها از شادی و عشق به او خاک در دهان می‌زنم و اشک‌های خود را در طلب او به آب می‌تراوشم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت عاشق شده و به گونه‌ای گرفتار شده‌است که حالا نیاز دارم زنجیری به او ببندم؛ زیرا آرزومندم تا زلف‌های بلندش را به چنگ بیاورم.

هوش مصنوعی: امیدوارم که یک لحظه لبش را به لبم بگذارد تا من بتوانم زبانم را از حرف‌های بی‌خود و ناآگاهانه‌اش بازدارم.

هوش مصنوعی: خسرو، گرچه عشق چیزی نمایشی و ظاهری است، اما من به حقیقت وجود خودم در این راه قدم می‌زنم.