هوش مصنوعی: هر شب به زمین می‌افتم و خاک در خانه‌ات را می‌خورم، فقط یک شب دعا می‌کنم که سنگی از روی بام تو به سرم بیفتد.

هوش مصنوعی: جایی که تو کمان می‌کشی، ای نخل پر از قشنگی، پیکانی که با آب مهیا شده، مانند خرمای تازه برایم شیرین و لذت بخش است.

هوش مصنوعی: روزی که تو را می‌بینم، به خاطر دیدن دوباره‌ات، از شب تا صبح در حسرت روز بعد به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر تو به خوشی زندگی می‌کنی، نباید از شاخ عمر من بی‌خبر باشی؛ امیدوارم هرگز با من برخورد نکنی.

هوش مصنوعی: شوق و عشق من به تو مرا همچون شراب تلخ مست می‌کند و دردی که از غم تو دارم، برایم مانند شیر و شکر لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: هنوز سیری وجود ندارد، وقتی که لبانم از غم و اندوه خونین است، چرا که من مدتی است به خاطر دوری تو جگر و دردم را می‌خورم.

هوش مصنوعی: کمتر ناز بکن، چون این شراب بیچاره خسرو بسیار زهرآگین است و اگر بیشتر بنوشم، جانم به خطر می‌افتد.