هوش مصنوعی: ابتدا برای درد و اندوه تو جایگاهی در سینه‌ام فراهم کرده‌ام و سپس دلبر و زیبایی مانند تو را با اراده خود انتخاب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: شادی و غم هر دو به خاطر تو هستند، اینک من در عمق وجود خودم جا گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: هرچند به من آسیب می‌زنند و سنگ پرتاب می‌کنند، اما نباید بگویم که این کارها تاثیری بر من ندارد. من به قدرت و راز وجود خود آگاهی دارم و زیبایی و جلال درونم را در جایی عمیق‌تر نمایان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من دو چشمانم را بیرون می‌آورم که در زمانه‌ی زیبایی تو، گاهی به چهره‌ی ماه شب‌نما نگاه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر غم تو چنان مجنون شده‌ام که حتی همدمی با آهوان صحرا را برگزیده‌ام.

هوش مصنوعی: تو را نمی‌توان با وصفی که شایسته‌ی یک پادشاه باشد توصیف کرد. من این ویژگی را از شاعران و سخنوران ماهر و شیرین‌زبان یاد گرفته‌ام.