هوش مصنوعی: هر لحظه که به خیابان و محله‌ای که ما هستیم می‌گذریم، صدایی از ناله و شادی ما به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر دل ما با کسی بد کرده باشد، چه اینکه او را اذیت کنیم یا نه، ما هنوز به خاطر آن چه کرده، باید پاسخگو باشیم و این کار اصلاً آسان نیست.

هوش مصنوعی: روز نمی‌تواند شهادت دهد که شب‌های ما چگونه گذشته است. چرا که صبح خود انکارکننده است و هر چیزی که بخواهیم بگوییم، دیگر کافی نیست.

هوش مصنوعی: ای پند دهنده، نگو که برای صبر دعا کن؛ چون دعای ما خود تعویذ و وسیله‌ای برای کمک است.

هوش مصنوعی: با کسی مانند تو که جان می‌برد، ما به خودمان تیر دعایی می‌زنیم که این دعای ما باشد.

هوش مصنوعی: ای فرشته، ساز را به دست بگیر، زیرا مکان کعبه جای مناسبی برای نمازهای ظاهری و ریاکاری نیست که ما انجام می‌دهیم.

هوش مصنوعی: ما ادعای وفاداری می‌کنیم و از بدی‌ها و خیانت‌ها شکایت می‌نماییم، در حالی که وفای ما به اندازه‌ی وفاداری‌ای که از دیگران توقع داریم نیست.

هوش مصنوعی: به زمین بنگر و راه برو که ارزش جان و دیده‌ات به اندازه‌ای است که ما برای آن بهایی بالا می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر عشق، بی‌قرار و بی‌هدف است، و این وضعیت نشان‌دهنده حالتی است که ما نیز گاهی تجربه می‌کنیم.