هوش مصنوعی: اگر از روز آغازین تلاش و کوشش نتیجه‌ای حاصل نشود، تا چه زمانی باید در هر لحظه با بخت و اقبال خود دست و پنجه نرم کنم؟

هوش مصنوعی: از مقام و عظمت تو می‌خواهم به عنوان خاک درگاهت بنگرم، چرا که من از ناچیزی و بی‌ارزشی خودم آگاه هستم.

هوش مصنوعی: در آرزوی خوابم هستم و گاهی خواب می‌بینم، چنان که گویی هرگز تا قیامت از خواب برنخواهمخواست.

هوش مصنوعی: اگر تو به من آسیب برسانی و خونم را بر زمین بریزی، عشق تو را از دل نخواهم ریخت.

هوش مصنوعی: برای اینکه کسی را از سر راه بردارم، باید حتماً با دقت و احتیاط عمل کنم، چون وقتی مهمانانی دارم، نیاز است که مراقب باشم.

هوش مصنوعی: از ترس روز قیامت و برانگیخته شدن از خواب، به خدا قسم نمی‌دانم چه خواهد شد، اگر ناگهان در آن روز محشور شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که زنده هستم، به سمت تو فرار می‌کنم، زیرا خیالت مرا می‌کشد. اگر بخواهم به سوی خودم برگردم، این خیال توست که مرا جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: بر عهده‌ی ماست که مانند خسرو، با زیبایی خاصی به همراهی هم برآییم. نمی‌دانم که آیا من در مقام یک کاهوی هندی هستم یا شتر سنگین‌وزن.