هوش مصنوعی: من از دل خسته‌ام که از جان خود جدا شوم و بیرون بیفتم، چون خون با گوزن و گورم در آمیخته است.

هوش مصنوعی: من دیوانه‌ام، ای دل، و یاد آن شمع مرا به شعله می‌آورد که اگر بخواهم ناگهان دنیا را به آتش بکشم، این کار را انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: من لذت و شوق فهم و آگاهی را نمی‌جویم، زیرا از درد و رنج عشق خود رنج می‌برم. همچنین، در مورد فضل و برتری، نمی‌دانم که از کدام روستای دور در می‌آیم.

هوش مصنوعی: هر مرده‌ای به خاطر گناهانش عذابی می‌کشد، اما من به خاطر عشق و احساساتم عذاب می‌کشم؛ بگذار که این عذاب همانا عذاب گور من باشد.

هوش مصنوعی: من از نور خورشید می‌بینم و در عین حال نابینا هستم، هر لحظه به مانند نیلوفر آبی هستم که نمی‌دانم آیا بومی هستم یا روزی دیگر نابینا می‌شوم.

هوش مصنوعی: من وقتی دیدم خط مورچه‌ها را، دل من از درد جراحتی که بر من وارد کردند، به شدت جریحه‌دار شد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که خسرو در آن طرف برای من مرو به زاری نکن، اما من خودم به آن سمت می‌روم و دلم را به زور می‌برم.