هوش مصنوعی: ای معشوق، تو در جان من نشسته‌ای و در همین حال، شادی تو در دل من هم وجود دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر تحمل درد و رنجی که دارم، حالا جایی برای پرسش و پاسخ باقی نمانده است. من فقط می‌توانم از عمق احساساتم و خونریزی آلام سخن بگویم.

هوش مصنوعی: وقتی که من خواب می‌روم، نگاه تو همچون دریا می‌شود و به‌خنده می‌گوید که ما در دریا هستیم.

هوش مصنوعی: غم ناشی از دل‌باختگی به زیبایی چهره‌ات، همه جا را پر کرده و باری که این غم به دوش من گذاشته، سنگین و طاقت‌فرساست.

هوش مصنوعی: عمر خسرو در غم روی تو گذشت. حالا چند سال می‌گذرد که ما از هم دوریم و صبر ما هم کم شده است.