هوش مصنوعی: ای ساقی، من عهد قدیمی خود را می‌شکنم و در میخانه، شراب روشنی را خواستارم.

هوش مصنوعی: من اگر در برابر تو، که این‌قدر زیبا و دلربا هستی، به اشتباه بروم، توبه‌ام چه فایده‌ای خواهد داشت؟ من ایمانم را زیر سؤال می‌برم.

هوش مصنوعی: وقتی عاشق از حال و هوای خود بیرون می‌آید و به خود می‌آید، آن کسی که به خاطر عشق و شوق این مستی را تجربه کرده، خود من هستم.

هوش مصنوعی: چرا باید از گریه و اندوه خود بگویم؟ من که با یوسف، تنها در یک پیراهن مشترک هستم.

هوش مصنوعی: می‌پرسیم که در چه وضعیتی هستی، لطفاً بگو. حالا من به خاطر تو جان می‌دهم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که نفس می‌کشم، به خاطر روزهای سخت و تلخی که گذرانده‌ام، احساس آتش بر وجودم می‌کنم.

هوش مصنوعی: زندگی و مرگ من از تو ناشی می‌شود. اگر به من نسبت اتهام می‌زنی، چه معنایی دارد که می‌گویی این بار سنگینی بر جسم من است؟

هوش مصنوعی: بار عشق تو را با تمام وجود تحمل می‌کنم، هرچند اگر بخواهی، می‌توانی این سنگینی را از دوشم برداری.

هوش مصنوعی: خسرو گفت که دلش از یک درد می‌سوزد، زیرا که او یک بلبل اسیر است و نه یک پرنده آزاد در گلستان.