هوش مصنوعی: تو که در چشمانت نشانه‌ای از خواب و خمار هست، لب‌هایت همچون عسل شیرین و دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: زلف‌های مشکی تو باعث می‌شوند که دل‌ها را بدزدند و این کار بسیار دشوار است، زیرا تحمل آن برای دل‌های بی‌تاب سخت است.

هوش مصنوعی: هر شب در خیال زیبایی و موهای تو، آرزوی شب را می‌کنم، حتی ماه شب نیز.

هوش مصنوعی: دل من در فشار و سختی است، زیرا تو مانند یک جانور خونخوار هستی که به شکار خون مشغول است و این به خاطر آن است که خون، برای تو جذاب و دردناک است.

هوش مصنوعی: آب چشمم آن‌قدر در برابر تو بی‌اهمیت است که حتی اگر در دریایی از آب غرق شوم، در مقابل در خانه‌ات هم بی‌آب به نظر می‌آیم.

هوش مصنوعی: ما با بی رحمی چه تعداد خواهیم کشت، اما در نهایت مهر و محبت کار خود را انجام می‌دهد و حتی قصاب هم به دلسوزی می‌رسد.

هوش مصنوعی: خسرو دین تصمیم گرفته است که محبت و زیبایی چشمان تو را ببیند، و دلش به قدری تحت تأثیر قرار گرفته که مثل یک معبد پر از معشوقه‌ها و یک قصاب در حال آماده‌سازی ذبح است.