هوش مصنوعی: سبزه‌ها تازه و سبز می‌شوند و من با حالتی شاداب و سرمست به دشت‌هایی می‌روم که پر از زیبایی و رنگ‌های دلپذیر است.

هوش مصنوعی: دوستان به خوبی و شادابی زندگی می‌کنند و باران نیز همچنان می‌بارد، ما هم با نشاط و سرزندگی به بیرون می‌رویم.

هوش مصنوعی: هرچند موسیقی و شراب در دسترس هستند، اما زیبایی و دلنشینی وجود ندارد؛ زیرا اگر به سمت کسی زیبا رو بروم، آن لذت واقعی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ای نسیم، آن درخت بلندا را صدا کن تا من هم با چهره‌ی گلگونم به بیرون بروم.

هوش مصنوعی: چند بار به یاد قامت زیبا و تر و تازه یک درخت سرو، همراه آن جلوه‌ی دلربا بروم.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ی دلنشین، مانند دارویی است که انسان را به خواب می‌برد. اگر با چنین جذابیتی روبرو شوم، تحت تأثیر آن قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: ما موهای او را در دست می‌گیریم و با زیبایی‌اش به سوی خسرو می‌رویم، با گردن‌بندی در دست، به سمت مجنون خواهیم رفت.