هوش مصنوعی: پروردگارا، کاش روزی بیاید که چهره زیبایت را ببینم، چون اکنون تنها در خیال تو، به یاد زیبایی‌ات می‌نگرم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه نیکو، سپاه تو موجب خطر و دشواری است، اما من با جان و دل به پیشگاهت می‌آیم و جلال و عظمت تو را می‌نگرم.

هوش مصنوعی: زمانی که احساس کنم به اندازه کافی در دل شخصی جا دارم، دیگر برای من کافی است زیرا در آن moment می‌توانم خودم را در وجود او ببینم، همچون آب زلالی که در ظرفی شفاف نمایان است.

هوش مصنوعی: گذشتن شب‌ها بدون تو برایم کافی نیست، بلکه بدتر این است که به خاطر دوریت، دوری تو را در سال‌های متمادی احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را ببینم و لذت ببرم، اما نمی‌دانم که آیا در این دیدار جان می‌سپارم. امیدوارم که به وصال تو برسم.

هوش مصنوعی: چشمانم به خاطر اینکه نام تو را می‌شنوند، از حسادت از گوشم دور شده‌اند و گوشم از تماشای تو به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و مثل خون به جوش آمده است. وقتی به یاد تو می‌افتم، احساسی عمیق و شدید را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از ظرفی که تو می‌نوشی، خون می‌نوشم زیرا در لب‌هایت می‌بینم که چقدر این ظرف آلوده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که از پند و نصیحت می‌سوزیم، ای خدا، کمک کن که حالتی شبیه به دل سوخته‌ام را ببینی.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، من در قفس گرفتار شده‌ام و نمی‌دانم تا چه زمانی باید از دور تو را تماشا کنم و زیبایی‌های تو را ببینم.