هوش مصنوعی: زمانی که تو از کنارم رفتی، بخت و اقبال من نیز از من دور شد. حالا دیگر چه کسی می‌تواند بخت مرا دوباره به سراغم بیاورد؟

هوش مصنوعی: گفتم احوال و احساسات قلبی‌ام را به کسی بگویم، ولی از آنجا که او در بی‌خبری بود، حرفم به گوشش نرسید و به دنیای دیگری رفت.

هوش مصنوعی: قبل از این، نبودن تو برایم سخت بود؛ اما از این به بعد نمی‌دانم چه بر سرم خواهد آمد، با جدایی تو.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای عشق تو کرده‌ام تا همه بفهمند که چقدر به تو وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: بدون presence تو، دلم مثل غنچه احساس تنگی می‌کند و نگرانم که اگر به فکر خودم بیفتم، ممکن است کنترلم را از دست بدهم و آسیبی به خودم بزنم.

هوش مصنوعی: فرشته زیبایی را دیدم که به قد تو فخر می‌کند، اما من به خاطر شرمم جرأت ندارم که به تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: من دوباره به عشق و دلی پردرد نیاز دارم و خوب می‌دانم که اگر هم از تو دل ببرم، نمی‌توانی جان مرا بگیری.

هوش مصنوعی: اگر راهی به سوی خودت به من نشان دهی، دنیا را رها می‌کنم و از این جهان می‌گذرم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تصویر زیبا و خیال‌انگیز تو در ذهنم هست، همه چیزهای این دو جهان در نظرم به خوبی و زیبایی نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: با صبوری می‌توان درد را درمان کرد، اما خسرو نگران است که هر روز حالش بدتر شود.