هوش مصنوعی: لحظه‌ای را تصور کن که صحبت‌های تو را با دقت و علاقه گوش می‌دهم و همچنین لذت و شیرینی کلامت را از لبانت می‌چشم.

هوش مصنوعی: وقتی تو مست و سرخوش می‌شوی و می‌گویی که از آگاهی دور نشو، من نیز دلم می‌خواهد لحظه‌ای از حال رها شوم و به گفت‌وگو با تو گوش بسپارم.

هوش مصنوعی: دل غمگین من در تمام روز و شب به چه چیزی می‌تواند مشغول شود که بتواند تو را فراموش کند؟

هوش مصنوعی: وای از اینکه آتش درد و رنجی که در دل دارم، مانند کاه این تن را می‌سوزاند. تا کی این آتش را می‌توانم پنهان کنم؟

هوش مصنوعی: ای انسان دانا، در این جا صحبت‌های فرد دیگری است. من چگونه می‌توانم به گفته‌های تو گوش کنم؟

هوش مصنوعی: کیست که مانند خسرو بتواند در لذت وصال تو را کنترل کند؟ اما اگر تو فرمان بدهی، من حاضر هستم بار سنگین عشق را به دوش بکشم.