هوش مصنوعی: از تو نعمت و آرامش است، لبان شیرین تو، اما برای من آزار و گرفتاری است. دل من پر از بلای عشق تو شده است و خواب و آرامش هم از من رفته.

هوش مصنوعی: تمام عشق و آرزوهایم به خاطر توست، و چقدر ناآرام و دیوانه شدم از این احساسات. عشق و آرزوهای من به تو تعلق دارند.

هوش مصنوعی: اگر فقیه و عابدی مانند تو حریف پیدا کند، دیگر پیاله را از دست نمی‌گذارد و حتی سر سبو را نیز می‌برد.

هوش مصنوعی: تو که باعث رنج و خونریزی مردم می‌شوی، نگران چه هستی از اینکه هر لحظه اشک‌های ما به خاطر غم تو می‌ریزد و آبرویمان را می‌برد؟

هوش مصنوعی: چه مصیبتی است! خدا نکند، چهره تو که همه را در حیرت فرو برده است، به قدری ساکت و خاموش است که همه در حال گفتگو هستند.

هوش مصنوعی: گاه گاهی با ناز و کرشمه‌ات به این سو می‌آیی، که من برای دیدن رویت دو نیمه از دل خود را دارم، حالا نگاهی هم به اطراف بینداز.

هوش مصنوعی: اگر تو با ناز و کرشمه دل مرا به درد بیاوری و جانم را به خطر بیندازی، از طرفی اگر تو با این کارها ناراحت نشوی، من هیچ چیزی نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: برای تو هزار جانم را فدای تو می‌کنم، اگرچه هزار بار همچون خسرو به خاطر زیبایی‌ات درد کشیدم، حتی به خاطر پیچ و خم‌های مویت نیز.