هوش مصنوعی: من از عشق تو دست نمی‌کشم، هرچند می‌دانم که مرتکب گناه می‌شوم. ولی چه کار کنم، نمی‌توانم دل خود را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی تو نیایی و هیچ کس دیگری هم از راه نرسد، فقط می‌توانم برای تو دل‌داری کنم و خون دلم را بر خاک بریزم. به یاد تو و مسیر تو فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: از دوری و جدایی از وطنم، به کجا می‌توانم فرار کنم؟ وقتی که اطراف من در محاصره‌ی مشکلات و بلایای فراوان است.

هوش مصنوعی: اگر سینه‌ام از سوز و درد پر باشد، مانند شمعی می‌درخشم و تمام تاریکی‌هایی که در دل دارم را روشن می‌کنم.

هوش مصنوعی: چه کاری می‌توانم انجام دهم که اشک حسرت از چشمانم نریزد؟ چرا که در سینه‌ام از آتش دل، فقط دودی از آه‌هایم باقی‌مانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که درگیر مشکلات و سختی‌ها می‌شوم، چه می‌توانم بکنم که دیگران نسبت به من بی‌رحم هستند؟ وقتی که دیگر دستم به هیچ‌جا نمی‌رسد و کار از کار گذشته، چه دردی می‌تواند داشته باشد که از چیزهای جزئی ناراحت شوم؟

هوش مصنوعی: از ظلمی که بر من رفته، قلمی به دست گرفتم. اگر خیال تو برایت محکم و استوار نیست، من نشانه‌ای از تو دارم.

هوش مصنوعی: اگر من در نامه‌ای جان و دل به وفا نوشته‌ام، آیا می‌توانی مرا مجازات کنی؟ جز این گناه که سیاه‌نامه‌ای دارم، چیز دیگری در کار نیست.

هوش مصنوعی: من نه از کسانی هستم که حقیر و کوچک بشمارم، بلکه به دلیل نیاز به تو، خود را همچون غلامی درآورده‌ام که در میانت در کمر دو بند بسته است.