هوش مصنوعی: زمانی فرا می‌رسد که من دوباره در دل آشفتگی قرار بگیرم و چهره‌ زیبایی را ببینم و بر خاک به احترام او سر به زمین بگذارم.

هوش مصنوعی: از سجده بر بتان، چهره‌ام شاداب شده است. اما به دل خود این بار را می‌زنم که آیا می‌توانم به راستی دین مسلمان را در خود بپرورانم؟

هوش مصنوعی: بلافاصله حرکت کن، ای سرنوشت، و از سختی‌های شب‌هایم نپرس. من در تنگنا هستم و نمی‌توانم به سادگی کنار بیایم!

هوش مصنوعی: دل به زلف یار داده‌ام و از من، پیام‌های غم انبوهی به سوی او می‌فرستم. چندین درد و غم را بر این مسکین که در قید و بند است تحمیل می‌کنم.

هوش مصنوعی: او تیر حوادث را با ناز در کمان می‌گذارد و من جانم را در خطر می‌گذارم و با دلی پر از انتظار، جانم را فدای او می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای نسیم، مقداری از عطر و زیبایی عشق او را به من برسان تا بتوانم بر زخم‌های پنهان دلخوشی بگذارم و آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: چشمانم را به سوی تو می‌دوزم، ای سرو آزاد؛ من غلام توام. این نشان از تنگ نظری است که اگر بر درخت سرسبزی نظر اندازم.

هوش مصنوعی: به من جرعه ای از آن جام خاص بده تا با نشاطی که دارم، هستی و زندگی را به دلجویی و شادی برسانم.

هوش مصنوعی: وقتی که خاطر خسرو به خاطر عشق تو مختل شد، چه فایده‌ای دارد؟ حتی اگر الآن صد بار بر سر پشیمانی بزنم.