هوش مصنوعی: کسی که در غم فرزندانش زندگی می‌کند و همیشه دل و دیده‌اش به دنبال آن‌ها نگران است، در واقع بیچاره و دچار سختی است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از لب بی‌خط نشانی از ذوق و لذت بیابد، تا زمانی که در اندیشه‌ای پاک و ساده زندگی کند، وجودش شکرآور خواهد بود.

هوش مصنوعی: مانند کمر زر که از کوفتگی‌ها ساخته شده، آن یار هم بر روی پشته‌ای از زر زیسته است.

هوش مصنوعی: وقتی که محبوب از دیگران شد، ای فراق، تو را فراموش نمی‌کنم، چون نمی‌توانیم به خاطر دیگران زنده بمانیم.

هوش مصنوعی: وقتی که از آن لب و چهره‌ات غم می‌کشم، یاد تو را در دل نگه می‌دارم. تا کی می‌توانم در میان آدم‌های مکار و فریبکار زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: در روش و زندگی زنده دلان، تنها کسی که واقعاً زنده است، کسی است که به خاطر عشق خوبان جان باخته است. او در حقیقت از دنیای مردگان هم زنده‌تر است.

هوش مصنوعی: نگرانم که خشم و دلگیری خسرو به خاطر بی‌توجهی‌اش نسبت به شیرین، او را به نابودی بکشاند. او در پی زندگی آرامی با پسرانش است.