هوش مصنوعی: امشب شب من بود که نور ماه دیگر داشت و از خوشحالی، دل‌تنگی‌ام خیلی بیشتر شده بود.

هوش مصنوعی: دل مسکین هیچ تمایلی به شیرینی زندگی نداشت و خود را در جذابیت‌های دیگر غرق کرده بود.

هوش مصنوعی: در سحرگاه، مردم به عبادت خود مشغول بودند و دل من به زیبایی ابروی معشوقی دیگر توجه داشت.

هوش مصنوعی: من حاضرم جانم را فدای تو کنم، اما اگر نتوانم این کار را انجام دهم، وای بر حال من! آن چشمی که به من خیره شده، مانند قصاب دیگری است که از هر مژه‌اش چاقویی برای آزار من می‌ریزد.

هوش مصنوعی: سگ‌ها به نور ماه ناله می‌کنند و این سگ شبگرد فریاد می‌زند که ماه دیگر صدای خود را ندارد.

هوش مصنوعی: در حالتی نشسته بودم و مانند یک آدم سرمست به او نگاه می‌کردم. احساس می‌کردم که جانم تحت تأثیر گیجی و خواب‌آلودگی به سر می‌برد و دیگر از آن حالت بیداری خبری نیست.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبای او به دل من زندگی و شوق جاودانه‌ای بخشید، زیرا هر بار که او نگاهی می‌اندازد، فروغ و جذابیتی تازه به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: دل من به شدت به زلف او وابسته شده است، چرا که هر گره و تاب مویی که دارد، برای من دشواری و سختی زیادی می‌آفریند.

هوش مصنوعی: نی از حال و احوال خود و از می و محفل خسرو آگاه بود و می‌دانست که خرابی و ویرانی ناشی از می ناب، احساسی متفاوت به همراه دارد.