امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>درآمد در دل آن سلطان دل‌ها</p></div>
<div class="m2"><p>دل من زنده شد زان جان دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همی‌کارد به کویش تخم جان خلق</p></div>
<div class="m2"><p>که می‌بارد از آن باران دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز بس دل‌ها که در کوی تو افتاد</p></div>
<div class="m2"><p>شده زاغ و زغن مهمان دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>به گرما از سواد چشم من کن</p></div>
<div class="m2"><p>سیه چتر خود، ای سلطان دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>زهی مهتاب عالم‌سوز کافگند</p></div>
<div class="m2"><p>رخت در عرصه ویران دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>عذابی دارم از تو گرچه هستی</p></div>
<div class="m2"><p>ز رحمت آیتی در شأن دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>نگویم درد خود کس را که نشناخت</p></div>
<div class="m2"><p>طبیب کالبد درمان دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>تو می خور گرچه مشتاقان کبابند</p></div>
<div class="m2"><p>به روی آتش سوزان دل‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn9"><div class="m1"><p>دل خسرو شد از نو بت‌پرستی</p></div>
<div class="m2"><p>تو تا بردی همه ایمان دل‌ها</p></div></div>

دیوان کامل امیر خسرو دهلوی، سعید نفیسی، با همت و کوشش م. درویش - تصویر ۴۳

شمارهٔ ۱۳

درآمد در دل آن سلطان دل ها
دل من زنده شد زان جان دل ها
همی کارد به کویش تخم جان خلق
که می بارد از آن باران دل ها
ز بس دل ها که در کوی تو افتاد
شده زاغ و زغن مهمان دل ها
به گرما از سواد چشم من کن
سیه چتر خود ای سلطان دل ها
زهی مهتاب عالم سوز کافگند
رخت در عرصه ویران دل ها
عذابی دارم از تو گرچه هستی
ز رحمت آیتی در شأن دل ها
نگویم درد خود کس را که نشناخت
طبیب کالبد درمان دل ها
تو می خور گرچه مشتاقان کبابند
به روی آتش سوزان دل ها
دل خسرو شد از نو بت پرستی
تو تا بردی همه ایمان دل ها

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

درآمد در دل آن سلطان دل‌ها

دل من زنده شد زان جان دل‌ها

همی‌کارد به کویش تخم جان خلق

که می‌بارد از آن باران دل‌ها

ز بس دل‌ها که در کوی تو افتاد

شده زاغ و زغن مهمان دل‌ها

به گرما از سواد چشم من کن

سیه چتر خود، ای سلطان دل‌ها

زهی مهتاب عالم‌سوز کافگند

رخت در عرصه ویران دل‌ها

عذابی دارم از تو گرچه هستی

ز رحمت آیتی در شأن دل‌ها

نگویم درد خود کس را که نشناخت

طبیب کالبد درمان دل‌ها

تو می خور گرچه مشتاقان کبابند

به روی آتش سوزان دل‌ها

دل خسرو شد از نو بت‌پرستی

تو تا بردی همه ایمان دل‌ها

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات