هوش مصنوعی: ای معشوق من، وقتی به چشمان نیمه‌بیدار تو نگاه می‌کنم، تمام خواب‌هایم را می‌برد. و زیبایی زلف‌های تو نیز تمام شور و شوق من را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: موهای تو بر سر خون من آغشته است، اگر نمی‌خواهی خون من را بریزی، پس چرا موهایت را این‌قدر به هم می‌زنی؟

هوش مصنوعی: زلف سیاه و خوش بوی تو همچون دام و کمند بر دلی که در جستجوی زیبایی است، افتاده است. این زیبایی به قدری جذاب است که دل را به شدت مجذوب کرده و آن را در بند خود کرده است.

هوش مصنوعی: گل به قدری در دوران زیبایی‌ات خشک و بی‌آب شده که اگر هم یک دسته گل را آتش بزنی، حتی یک قطره گلاب هم نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: خط تو به وضوح و زیبایی نمایان است، مانند سبزه‌ای که در زیر آب می‌روید و درخشش خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من اشکهایم را در دل پنهان کردم و آنها تبدیل به درد و زخم شدند. بدون اینکه خونابه‌ای وجود داشته باشد، مثل کبابی که با نمک پخته شده باشد، دیگر طعم و مزه‌ای نداشت.

هوش مصنوعی: از نوشیدن آن شراب که لب‌های نازک را به خود آغشته کرده بود، مست شدم. اکنون که مست شدم، نمی‌دانم چگونه چنین حالتی به من دست داده است، زیرا آن شراب چه به لطافت و نازکی بود.

هوش مصنوعی: در روزهایی که بدون تو سپری می‌شود، انگار یک سال گذشته است. چرا که برای دیدن تو، عمرم به اندازه کافی مانده و با سرعتی زیاد در حال گذر است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به بیان احساسی پرداخته است که در آن از ارتباط عمیق و شیرین بین دو نفر سخن می‌راند. او اشاره می‌کند که وقتی از شخص مقابل سوالی می‌پرسد، آن زبان یا صحبتش به نوعی مانند یک بوسه است؛ یعنی لحن و بیانش حاوی محبت و عاطفه است. از طرف دیگر، پاسخ این سوال نیز به گونه‌ای شیرین و لذت‌بخش است که می‌توان آن را به شیرینی یک لبخند تشبیه کرد. این دو حالت نشان‌دهنده‌ی نزدیکی عاطفی و زیبایی ارتباط بین آن‌هاست.

هوش مصنوعی: این دل با تنوع احساسات مواجه شده است، زیرا نیمی از آن تحت تأثیر زیبایی تو در نور روز قرار دارد و نیمی دیگر در سایه‌ ای تاریک باقی مانده است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از موهای تو آرامشی بگیرم که جانم را به آن بسپارم. اما وقتی زلف در بازی می‌افتد، چگونه می‌توان این آرامش را به دست آورد؟

هوش مصنوعی: اگر بر چهره‌ی زیبا و درخشان تو پرده‌ای بیفکنی، روشنی و زیبایی‌ات به وضوح تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد و آن نقاب به‌نوعی در خود گم می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از من به شدت ناراحت شدی، دشمن به من توهین کرد و زبانش مانند سگ بیرون آمد، درست مثل این که وقتی خورشید داغ می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب زمستانی، چشمان تو با مژگانش مانند شمشیری به نظر می‌رسید که برمی‌خواست. قصد داشت بر خسرو (شاه) ضربه بزند، اما خواب او را در آغوش گرفت.