هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو در دنیا شناخته شده نیست، اما سرهای بزرگان در دروازه‌ات قرار ندارد.

هوش مصنوعی: تو به زیبایی و بدون هیچ زحمتی زینت و آراسته‌ای، که هیچ غم و اندوهی نمی‌تواند با زیبایی تو برابری کند.

هوش مصنوعی: صبر و تحمل من به باد رفت و دیگر نتوانستم مقاومت کنم. دل من همچون یک دفتر کهنه است که نه تنها نظم و ترتیب ندارد، بلکه دیگر هیچ امیدی به بهبود وضعیتش نیست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از درد دل و غم خود بگویم، تاب و توانم را از دست می‌دهم. حتی اگر اشک بریزم، چهره‌ام همچنان با غم و اندوه پر خواهد شد و تغییری نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: تو پرسیدی که غم من برای خسرو جانا چگونه است، ولی چه بگویم که این غم حد و اندازه‌ای ندارد.