هوش مصنوعی: در عشق، اگر محبوب را از دست بدهی و دلت پر از غم و اندوه شود، دیگر نمی‌توانی به خانه و زندگی خود فکر کنی. تنها در صورتی می‌توانی عاشق واقعی نامیده شوی که جان خود را فدای عشق کنی.

هوش مصنوعی: عشق‌هایی که از مواد طبیعی ساخته شده‌اند، با چشمان زیبا و فریبنده خود می‌توانند دل را به درد آورند. اما این سیلاب‌ها، که ناگهان از بلندی فرو می‌ریزند، فقط به ناودان‌ها می‌ریزند و به دیگر جاها آسیب نمی‌رسانند.

هوش مصنوعی: مژگان و ابرو به خاطر مستی من را به حالت غم واندختند؛ همانطور که وقتی تیر و کمان را رها می‌کنم، ترک (عشق) را هم به حال خود می‌گذارم.

هوش مصنوعی: می‌گویند پس از مرگم، می‌نوشند و تا حدی شراب بر خاک من می‌ریزند که این استخوان‌ها را در بر بگیرد و در خاک دفن کند.

هوش مصنوعی: می‌گوید: لحظه‌ای مهمان من باش، تا زمانی که در حضورت، درد و رنج دلم از بین برود و آرامش به جان و دلم برگردد.

هوش مصنوعی: هر جا که از تو بویی به مشام برسد، من به عنوان یک انسان بی‌چیز و بی‌پول، جانم را در می‌آورم. بی‌گمان، همان جا را شکل می‌زنم و می‌سازم.

هوش مصنوعی: نشنیده‌ام که خسرو درباره محبوبش سخنی بگوید که زبانش به خاطر عشق خشکیده باشد؛ زیرا لب‌های خشک او تنها در مواقعی خاص به سخن می‌آید.