هوش مصنوعی: لذتی که به طور طبیعی از زیبایی طبیعت می‌بریم، درست مانند تأثیر خوشنویسی و هنر است. این زیبایی می‌تواند روح ما را شاد کند و ما را به تماشا و تامل در دنیای اطرافمان ترغیب کند.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی معشوق، جان و دل عاشقان را به شدت تحت تاثیر قرار داده و آن‌ها را به شدت متوجه خود کرده است، به طوری که حتی طبیعت و سبزه‌ها از شوق و حسرت به معشوق به صحرا رفته‌اند.

هوش مصنوعی: من همچون گلی در دل خاری جا گرفته‌ام، اما ناگهان نسیم هوایش به سراغم آمد و مرا از مکانم بیرون برد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو با زیبایی و ناز به چمن آمدی، کبک که نماد زیبایی و لطافت است، از باغ خارج شد و جانش را به دست باد سپرد.

هوش مصنوعی: عجب است که چشمان تو چطور توانسته‌اند دل مرا به آرامش بیندازند و جانم را به صلح و سازش ببرند.

هوش مصنوعی: خسرو بی سنگ را با عمرش آرامشی نیست، برگ‌های جدایی همچون طوفانی به هر سو می‌برد و همه چیز را به یغما می‌برد.